Pamięć i Tożsamość

Leonard, uzdolniony muzycznie, językowo i matematycznie, do 1943 r. był w Leżajsku lekarzem. Jedynym w okolicy. Przychodzili do niego i Polacy, i Żydzi. A on wszystkich traktował jednakowo – z ogromnym szacunkiem i zatroskaniem. Gdy wybuchła wojna, Żydzi nadal pukali, ale już potajemnie, i nie tylko po wskazówki medyczne. Maria, doktorowa, pilnowała, żeby nikt z potrzebujących nie był głodny. Któregoś razu gestapo złapało Żyda, wielodzietnego ojca, który u Boguckich dostał bochen chleba. – Wywieziemy stąd nasze dzieci. Bo jeśli ten człowiek nas wyda, nikogo z nas nie oszczędzą – zdecydował Leonard. Żonę złapanego i jego dzieci Boguccy przetransportowali w bezpieczne miejsce na wieś. Sami zamieszkali w Makowie Podhalańskim, nie przestając nieść pomoc prześladowanym.