Leokadia Daglis mieszkała we wsi Mieżańce niedaleko miasta Ejszyszki (byłe ZSRR) i pomagała Żydom ukrywającym się w lesie. Pochodzili oni z miejscowości Raduń (powiat Lida). Dom Leokadii był usytuowany w pobliżu wspomnianego lasu. Żydzi często przychodzili do Leokadii Daglis i prosili o jedzenie. Leokadia nie odmawiała im pomocy.

W marcu 1942 r., podczas kolejnego spotkania Leokadii z ukrywającymi się Żydami, nadjechali Niemcy. Żydzi zaczęli uciekać i w tym pośpiechu zostawili u kobiety dziecko. Przybyły pod dowództwem Kleitnera pododdział żandarmów z gestapo rozstrzelał oboje. Egzekucja została wykonana pod pretekstem doraźnej pomocy Żydom oraz ukrywania żydowskiego dziecka.