זיכרון ומזהה

Jodłowscy byli młodym małżeństwem, kiedy Ludwik w 1935 roku otrzymał propozycję posady w Urzędzie Gminy w Tenczynku, na stanowisku referenta do spraw ewidencji ludności. Wtedy jeszcze nie wiedział, że za kilka lat dzięki swojej pracy uratuje ludzkie życia. Tenczynek był oddalony od obozu zagłady w Auschwitz zaledwie o 40 kilometrów. Od kiedy w 1940 roku, pierwsze transporty Żydów przekroczyły bramę obozu, nieliczni więźniowie podejmowali próbę ucieczki. Ludwik Jodłowski sporządzał dla nich fałszywe dokumenty, a w przybudówce swojego domu, wraz ze Stefanią pomagał dojść do siebie więźniom. Czasami przebywali w kryjówce kilka dni, czasami kilka miesięcy. Dzięki poświęceniu i zaangażowaniu Jodłowskich, kilka ludzkich istnień zostało uratowanych.