זיכרון ומזהה

Gorący, duszny lipcowy dzień we wsi Żabno 1942 roku. Lepkie powietrze wzmaga uczucie gorąca. Dwie siostry Regina i Helena Schreiber nie korzystają z uroków lata. Ukrywają się w sianie, przed Niemcami. W okolicy trwa bowiem polowanie na Żydów. Zlęknione, w siostrzanym uścisku, znajduje je teść Władysława Miazgowicza. W jednej z nich rozpoznaje koleżankę ze szkoły swojej wnuczki Marty. Przyprowadza dziewczynki do domu. Miazgowicze nie zastanawiają się nad ukryciem ich nawet chwili, dziewczynki są przecież w wieku ich własnych dzieci. Niewinne i bezbronne. Ukrywają je w piwnicy swojego domu, do czasu znalezienia im bezpieczniejszej kryjówki. Tam siostry Schreiber doczekają wyzwolenia.