זיכרון ומזהה

Marian od dziecka był aktywistą i patriotą. W czasie I wojny światowej, od 1916 roku walczył w Legionach. W okopach nabawił się choroby nerek, dlatego uznany został za inwalidę wojennego. Nie stracił jednak animuszu ani chęci do walki o wolność. Do 1931 roku prowadził w Zelkowie pod Krakowem restaurację z wyszynkiem, która była idealną przykrywką do organizowania środowiska chłopskiego. Kierował komórkami PPS w Płaszowie, prowadził szkolenia dywersyfikacyjne, a w czasie II wojny światowej aktywnie uczestniczył w pracach krakowskiej Rady Pomocy Żydom „Żegota”. Organizował pomoc dla ukrywających się Żydów, Polaków, Węgrów i Jugosłowian oraz dla więźniów z obozu w Płaszowie. W maju 1943 roku zdradzony przez Konrada Lubańskiego ps. „Król”, został zatrzymany przez gestapo. Ciężko ranny, zdołał zbiec. Przeżył wojnę.