זיכרון ומזהה

Rodzice 10 – letniej Zuzi, chcąc uchronić córkę przed zamknięciem w getcie, ukryli ją u znajomego pod Warszawą, a sami poszli do partyzantki. Niestety chwilę po wybuchu Powstania Warszawskiego opiekun Zuzi zginął. Bojąc się denuncjacji, jego żona, wywiozła dziewczynkę z miasta do wsi Gomunice, do państwa Ciepłowskich. Małżeństwo bez najmniejszych oporów przyjęło Zuzię do siebie. Opiekowali się nią tak samo troskliwie jak trójką własnych dzieci. Dziewczynka doczekała wyzwolenia, a w 1946 roku wyjechała do swojej rodziny, odnalezionej w Paryżu.