זיכרון ומזהה

Była wiosna 1940 roku. Bełchatów, miasto które przed wojną słynęło z wielokulturowości, tolerancji i wolności, przechodziło teraz najtrudniejsze, okupacyjne chwile. Prawie 50 % mieszkańców miasta stanowili Żydzi. Zwiększające się represje wobec narodowości żydowskiej oraz brak możliwości zatrudnienia, powodowały coraz większy strach i ubóstwo wśród mieszkańców.

Dla 7 letniego wówczas Józefa Miętkiewicza, niezrozumiałe były podziały narodowościowe. Człowiek to człowiek, przyjaciel to przyjaciel, niezależnie od jego pochodzenia. Przyjacielem Józia był żydowski chłopiec Haim, który mieszkał przecznicę obok, wraz z mamą, bratem i niepełnosprawną siostrą. Z każdym dniem okupacji niemieckiej, żyło im się coraz gorzej. Mały Józek ofiarował swojemu przyjacielowi czyste ubranie, czapkę, kankę na mleko, a przede wszystkim ochronę w postaci własnej osoby i codziennie chodził z Haimem do punktu mleczarskiego po mleko, które było przeznaczone wyłącznie dla Polaków.