זיכרון ומזהה

„Wskakuj na rower i jedź na rynek, musisz odnaleźć małą Wagnerównę” – z troską w głosie zwrócił się Stanisław do swojego najstarszego syna Jerzego. Ojciec dotknął jeszcze ramienia syna i ściszonym głosem dodał „bądź ostrożny”. Jurek skinął znacząco głową i ruszył w stronę Rynku. Był 12 sierpnia 1942 r., letnie słońce nie dawało oddechu. Niemcy stłoczyli wszystkich Żydów na środku Rynku w Korczynie. Od prawie dwóch tygodni pacyfikowali Korczynę i sukcesywnie zabijali jej mieszkańców, nie oszczędzając kobiet i dzieci. W tłumie ludzi, skulonych i zdezorientowanych zauważył niespełna siedmioletnią Marlenę Wagner, córkę stomatologa, z którym bardzo dobrze znali się jeszcze sprzed wojny. Wykorzystując zamieszanie Jurek pociągnął za ramię małą Marlenę i umieścił na ramie roweru. Spokojnie odjechał, zostawiając w tyle śmierć i pożogę. Wagnerówna zamieszkała z małżeństwem Soleckich i ich szóstką dzieci. Doczekała końca wojny i w 1945 roku wyjechała najpierw do Belgii, a później do Stanów Zjednoczonych.