זיכרון ומזהה

„…Dzisiaj zbierzemy ziemniaki z pola i zawieziemy Żydom do getta w Lipsku” – te słowa usłyszała 15 – letnia Helena Hajduk od swojego taty Stanisława Gozdura. Był 1942 rok, Żydzi z okolicznych wsi zostali spędzeni w jedno miejsce. Terytorium getta w Lipsku nie miało żadnej bramy, ani wysokich murów, ale wyjście poza jego obszar groziło śmiercią. Polacy natomiast mieli tam zakaz wejścia.

Stanisław Gozdur był jednak nieustraszony, doskonale znał niemiecki, nie bał się Niemców, często bywał ich tłumaczem, a swoje umiejętności i znajomości zawsze wykorzystywał w dobrym celu.

Tuż po wykopkach, załadowaną ziemniakami furmanką, Stanisław Gozdur wraz z córką Heleną, śmiało wjechali do getta i rozdali kilkaset kilogramów ziemniaków, przebywającym tam Żydom.