זיכרון ומזהה

Małżeństwo Genowefa i Jan Szmuc zamieszkiwali wieś Wysoka k. Łańcuta. W lipcu 1941 r. Jan idąc w pole ukopać ziemniaków, znalazł tam ukrywającą się, przestraszoną Żydówkę. Szmucowie zaopiekowali się kobietą, przez lato ukrywali ją w zamaskowanej ziemiance koło rzeki, a zimą na strychu. Żydówka biegle znała język niemiecki, więc postanowiono, że najlepszą opcją jej uratowania będzie wysłanie na roboty do Niemiec. Genowefa wyciągnęła dla niej swoją metrykę chrztu i zapisała na roboty pod swoim panieńskim nazwiskiem. Żydówka, jako Genowefa Borcz aż do końca wojny pracowała w fabryce w Stuttgarcie, jako sekretarka. Tam też poznała swojego przyszłego męża Kazimierza Krok i po wojnie razem wyemigrowali do Kanady, gdzie kobieta przyjęła na chrzcie imię Genowefa.