זיכרון ומזהה

– Pan zatrzyma maszynę i wezwie policję. Jedzie z nami Żydówka. Poznaję ją ze ślizgawki – denuncjował motorniczemu pasażer. Tramwaj stanął, przybył policjant i poprosił młodziutką Zofię Ołomucką o dokumenty. Kobieta, nie dając po sobie poznać zdenerwowania, wyciągnęła papiery na nazwisko Stanikowska. Funkcjonariusz zastrzeżeń nie zgłosił, podziękował i tramwaj ruszył. Ale Zosia wiedziała, że dłużej w Warszawie zostać nie może. Mieszkała na Wilczej u Bronisławy i Wandy Morawskich, rodzonych sióstr, do których trafiła z pobliskiego getta. Po incydencie Polki skontaktowały się z ciotką z Radomia – Marią Stańkowską. Uzgodniły, że Zosia zamieszka u niej jako krewna i pomoże w prowadzonym przez nią przedszkolu. Tam doczekała końca okupacji.