זיכרון ומזהה

To był ślub, który przykuł uwagę większości mieszkańców wsi. Orszak weselny miał pokaźny ogon ciekawskich, szepczących i plotkujących osób. Siostrzeniec pani Julii żenił się bowiem z Żydówką, zasymilowaną, ale Żydówką. Nie miało znaczenia, że przeszła na wiarę katolicką, że przyjęła chrzest, ani to, że bardzo się kochali. Po prosu nie była ich. Małżeństwo doczekało się trójki dzieci, które często odwiedzało Czerwonków, zwłaszcza latem. Byli rodziną, opiekowali się sobą. Mijały wojenne lata, napięcie we wsi wzrastało. Wystarczył drobny konflikt Czerwonków z sąsiadem, żeby ten zemścił się na nich okrutnie, donosząc Niemcom, że małżeństwo przetrzymuje Żydów. Niewiele było w tym prawdy, jednak konsekwencje ludzkiej podłości były dramatyczne. 7 lipca 1943 r., po okrutnych torturach, Niemcy najpierw zamordowali 19 letniego Stanisława, następnie zastrzelili jego mamę Julię. Wszystko odbyło się na oczach Franciszka, który jako ostatni po strzale w głowę, upadł obok ciał swoich najbliższych.