Speicher und Identität

Zygmunt kochał las od dziecka. Już będąc w szkole podstawowej wiedział, że swoją przyszłość chce związać z leśnictwem. Dążył do tego ze wszystkich sił i już jako nastolatek praktykował w lasach należących do dóbr Czartoryskich. Skończył Akademię Leśną we Lwowie. Od 1924 roku zarządzał lasami sękocińskimi pod Warszawą, które w czasie II wojny światowej stały się idealnym schronieniem dla powstańców, akowców i Żydów z warszawskiego getta. Gęsty starodrzew pozwalał na zbudowanie licznych kryjówek, których osobiście doglądał i pilnował Zygmunt ze swoimi pracownikami. Stworzył też specjalny system alarmowy, w postaci chłopców na rowerach,  którzy zawsze w porę potrafili przestrzec ukrywających się w lesie. Zygmunt Juchniewicz do końca życia pracował jako zarządca lasu. Tam spędzał każdą wolną chwilę. Zmarł w Magdalence w 1958 roku.