Speicher und Identität

Lekarz, społecznik, żołnierz AK, patriota, mąż i ojciec. Nigdy nie pozostawał obojętny na los poszkodowanych, chorych i opuszczonych. Przysięga Hipokratesa była dla niego świętością, a służba człowiekowi najwyższą wartością. Niewolę wojenną rozpoczął od osadzenia w obozie dla oficerów w Prenzlau. Wykorzystując paniczny lęk Niemców przed epidemiami przyczynił się do uwolnienia z obozu wielu podoficerów 60 Pułku Piechoty, wystawiając im fałszywą diagnozę choroby zakaźnej. Po opuszczeniu obozu w 1942 r. wraz z rodziną zamieszkał w Legionowie, przy ul. Głowackiego 4. Tam, na miejscowym cmentarzu, w grobowcach, ukrywały się żydowskie dzieci, które uciekły z getta warszawskiego. Tadeusz Frydrychowicz każdego dnia opatrywał im ropiejące rany i odmrożone kończyny, zaopatrywał w jedzenie, ciepłe ubrania i koce. Opiekę nad żydowskimi dziećmi sprawował do 1944 r, do momentu wkroczenia Rosjan do Legionowa i przymusowej wywózki na Sybir. Do Polski wrócił w 1948 r.