Speicher und Identität

Aniela i Józef Pyciowie bardzo się kochali. Prowadzili gospodarstwo we wsi Rataj Poduchowny, niedaleko Janowa Podlaskiego. I jeśli czegokolwiek brakowało im do pełni, to tylko dziecka. Od początku II wojny światowej społeczność żydowska z Janowa, była prześladowana przez dwóch okupantów, najpierw do miasta wkroczyli Rosjanie, a dwa lata później, w 1941 r. Niemcy, którzy dokonali rozpoczętej przez Rosjan eksterminacji Żydów. Kiedy 27 września 1942 r. likwidowano getto w Janowie, Aniela Pyć wyszła jak co dzień sprawdzić obejście swojego gospodarstwa, tym razem podążając za głosem charakterystycznego kwilenia. Podchodząc do zawiniątka wciśniętego pomiędzy rozłożyste krzaki aronii, nie mogła przewidzieć, że w ciemnych, brudnych szmatach ujrzy ukryte niemowlę. Aniela przytuliła do serca maleńką dziewczynkę i wróciła do chałupy. Od tego dnia razem z Józefem stali się rodzicami i wychowywali Leonkę jak swoje dziecko.