זיכרון ומזהה

Ze stodoły Budziszewskich Niemcy pędzili grupkę Żydów. Struchlała z przerażenia gospodyni trzymała na ręku 3-miesięcznego Kostka, 12-letni Stach zanosił się od płaczu, a Henryk bezradnie opuścił głowę.

– Od kiedy ich tu trzymacie? – zapytał tłumacz. Dwóch żydowskich chłopców rzuciło się do ucieczki. Daremnej. Tłumacz ponowił pytanie. Z szeregu wystąpił Wacław, 18-letni syn Polaków.

– Rodzice nic nie wiedzieli. Ja tych ludzi ukryłem – skłamał naprędce. Ocalił tym życie swojej rodzinie, sam jednak zginął – „na serce” – jak podano w dokumentacji obozu Stutthof 1 kwietnia 1943 r.