זיכרון ומזהה

Sikorowie byli prostymi ludźmi, posiadali niewielki kawałek ziemi, który uprawiali na własne potrzeby. Nie potrafili pisać ani czytać, nigdy też nie wyjeżdżali poza granicę swojej wioski. Płonki, w których mieszkali były całym ich światem.  Mieli jednak wielkie otwarte serca, szczodrość i odwagę. Bez wahania przyjęli pod swój skromny dach siedmiomiesięczne niemowlę, córkę Croomana Lejbusa i opiekowali się nią aż do zakończenia wojny. Rodzina Lejbusów wraz z uratowaną córeczką opuścili kraj i wyjechali do Izraela.