זיכרון ומזהה

12 września 1942 r. Niemcy likwidowali getto w Stoczku Łukowskim. Wszystkich Żydów wypędzili z domów i pieszo przegnali do Parysowa. Stamtąd 27 września deportowano ich do obozu zagłady w Treblince. Icchak Wróblewicz, jego córki Aida i Chaja Szczupakiewicz z mężem Moszem oraz ich małymi synkami Izraelem i Józefem uciekli z getta tuż przed wejściem Niemców. Jako sześcioosobowa grupa nie mieli szans na przeżycie. Potrzebowali pomocy i schronienia. We wsi Brzóska, w małej chatce, bez większych wygód, mieszkała Ewa Karczmarczyk z trzema synami. Z chrześcijańską miłością, nie oczekując niczego w zamian, pani Karczmarczyk wraz z synami przygotowała sześć kryjówek dla uciekinierów z getta. W styczniu 1943 r. Niemcy przeszukiwali wioskę, Mosze wraz z małym Izraelem na rękach próbował uciec. Bezskutecznie. Dosięgły ich kule z karabinu. Zginęli na miejscu. Innych kryjówek Niemcy nie odnaleźli. Pozostali członkowie rodziny doczekali wyzwolenia i wyemigrowali do Izraela.