Pamięć i Tożsamość

Latem 1942 r. Miriam Diszon, jej siostra Diana Abkowicz oraz czteroletnia córka Diany, Nechama, uciekły z getta warszawskiego i rozpoczęły swoją wędrówkę ku wolności. Wcześniej zorganizowały sobie „aryjskie papiery”, dlatego dosyć swobodnie poruszały się na zewnątrz, Niebezpieczeństwo jednak wzrastało z każdym dniem. Szukając schronienia dotarły do wsi Gajówka i zapukały do drzwi swoich przyjaciół, ubogich rolników – Jana i Anny Malińskich. Małżeństwo żyło w maleńkiej chatce z dziesięciorgiem dzieci. „Czy my damy radę, czy się pomieścimy, czy to bezpieczne?” – zadawali sobie pytania Malińscy. „Mamo, tato, to nasi przyjaciele, nie możemy ich zostawić – niemalże chórem odpowiedziały ich dwie córki – Hela i Regina. Spojrzały w ciemne, piękne oczy małej Nechamy i natychmiast straciły dla niej głowę. Nechama skradła serca całej rodzinie Malińskich. Wspólnie opiekowali się nią do końca wojny. Miriam i Diszon dla zwiększenia bezpieczeństwa znalazły po roku inne schronienie w Siedlcach. Po zakończeniu wojny wszystkie kobiety spotkały się jeszcze u rodziny Malińskich na ostatniej, pożegnalnej kolacji. Nechama z mamą wyjechały do Izraela, a Miriam do Stanów Zjednoczonych.