זיכרון ומזהה

– Boże, daj nam odwagi i siły. Ja już nie wyrabiam – skarżyła się Zofia Dziakowa. Miała przeczucie, że prędzej czy później jakiś „życzliwy pan Donos” zgłosi się w ich sprawie na gestapo. Za dużo się u nich działo. Z ich domu znikały kilogramy jedzenia i trafiały do lasu – do zgłodniałych Polaków i Żydów, którzy ukrywali się tam przed ścigającyc...