זיכרון ומזהה

– Już jestem! – radosnym głosem oznajmił Stanisław, trzymając pakunki z lekami i odzieżą. – Udało mi się zdobyć co nieco – informował od wejścia. W domu rozchodził się przyjemny zapach wieczornego posiłku. – Świetnie – odparła ciepłym, choć już zmęczonym głosem Józefa. Szykowała akurat kolację. Pomagały jej w tym mama – Magdalena Sokołowska z d...