Marianna Adasiak (później Bartoszewska) mieszkała z rodziną w Ursusie (dziś dzielnica Warszawy). W 1939 r. kobieta owdowiała, zostając sama z dwójką dzieci: Ireną i Leszkiem. Pracując jako krawcowa musiała na swoich barkach unieść ciężar utrzymania rodziny. W 1942 r. udzieliła ona schronienia żydowskiemu małżeństwu i ich kilkuletniej córce. Państwo Estera i Zygmunt Szaniawscy (w czasie okupacji niemieckiej funkcjonowali jako Szczepańscy) wraz z córeczką Basią ukrywali się w domu Adasiaków przez półtora roku. Dzieci Marianny zdając sobie sprawę z niebezpieczeństwa udzielania pomocy osobom pochodzenia żydowskiego, pomagali mamie w dochowaniu tego w tajemnicy. Gdy zawisła nad nimi groźba denuncjacji, Marianna znalazła Szaniawskim nowe kryjówki. Najpierw schronili się u pani Tomalowej-Zrębskiej, a następnie u rodziny Kakietów. Wyzwolenie zastało ich w kolejnej kryjówce na terenie Michałowic k. Grójca. Po wojnie Szaniawscy zamieszkali w Otwocku, gdzie prowadzili gabinet stomatologiczny. Ostatecznie jednak wyemigrowali z córką Basią (później Batya Rapaport) do Izraela.

Marianna Adasiak wraz z córką Ireną, 4 czerwca 1989 r. otrzymały tytuł „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”.