זיכרון ומזהה

W centrum wojennych zmagań, przy ulicy Żurawiej 15 w Warszawie, na piątym piętrze, mieszkała rodzina Boruniów, małżeństwo Maria i Stefan oraz trójka ich dorastających dzieci, Janina, Eugeniusz i Aleksander. W 1943 roku, po zlikwidowaniu getta warszawskiego, Olek przyprowadził do domu Alusię, żydowską przyjaciółkę. Po kilku dniach zaprosił do domu kolejne pięć osób. W stolicy wrzało, Niemcy rewidowali każdy zakamarek w poszukiwaniu ukrywających się Żydów.  W tym czasie cała rodzina Boruniów dbała o bezpieczeństwo swoich podopiecznych. Przez kilka tygodni, w największym napięciu i stresie ukrywali i chronili wszystkich w swoim mieszkaniu. Rok później, bracia Aleksander i Eugeniusz, zginęli w Powstaniu Warszawskim. Alusia ocalała.