Speicher und Identität

Prof. Franciszek Raszeja był chirurgiem. Przed wojną kierował Kliniką Ortopedii Uniwersytetu Poznańskiego. W grudniu 1939 r. objął funkcję ordynatora oddziału chirurgii w szpitalu Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie. Angażował się także w nauczanie na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim. W stolicy mieszkał z żoną i dwiema córkami. Pomagał Żydom zamkniętym w getcie. Razem z żydowskim lekarzem, prof. Ludwikiem Hirszfeldem organizował akcje krwiodawstwa. Udzielał także konsultacji lekarskich na prośbę dr. Kazimierza Pollaka. Dnia 21 lipca 1942 r. uzyskał przepustkę, dzięki której dostał się na teren getta, aby pomóc jednemu z pacjentów, Abe Gutmajerowi. Przyszedł do jego mieszkania, w którym rozpoczął operować. Niestety do tego mieszkania wtargnęli gestapowcy i zastrzelili wszystkich obecnych, Gutmajera i jego rodzinę, prof. Raszeję, dr. Pollaka i jego pielęgniarkę. Ciało Franciszka Raszei pochowano na Powązkach, a w 2000 r. Franciszek Raszeja został uhonorowany tytułem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.