Wacław i Maria Mickiewiczowie mieszkali z synem Władysławem we wsi Sielipce k. Wilna. W czasie okupacji przyszła do ich gospodarstwa Lubow Janowska z rodzicami i siostrą. Małżeństwo znało Żydówkę. Jej rodzina uciekła z Wilejki. Mickiewiczowie udostępnili Lubow strych, a po przybyciu do gospodarstwa innych Żydów przeprowadzono uciekinierów do chaty w pobliskim lesie. Rodzina Mickiewiczów dostarczała im m.in. żywność.

W 1942 r. Niemcy znaleźli leśną kryjówkę. Zginęli niemalże wszyscy, także Wacław i Maria Mickiewiczowie. Na koniec Niemcy spalili chatę. Władysławowi i Janowskiej udało się uciec. Dołączyli później do partyzantki i tym sposobem dotrwali do końca wojny w lipcu 1944 r.

Lubow Janowska wyjechała do Izraela, a Władysław był zmuszony znaleźć nowe miejsce zamieszkania w zmienionych granicach Polski.

W 1978 r. Wacławowi, Marii i Władysławowi Mickiewiczom został nadany tytuł Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.

Bibliografia:

  1. Księga Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Ratujący Żydów podczas Holocaustu. Polska, red. naczelny I. Gutman, red. współprowadzący S. Bender, S. Krakowski, red wyd. pol. D. Libionka, R. Kuwałek, A. Kopciowski, cz. I, Kraków 2009.
  2. W. Zajączkowski, Martyrs of Charity, Washington D.C. 1988.