Pamięć i Tożsamość

– Tomalko! – rozległo się wołanie. To Rachela Kohan z synem Eliaszem prosiła o ratunek. Getto w Żabnie zlikwidowano, najmłodsza córka kobiety zmarła z głodu, drugiego syna i córkę Niemcy wywieźli do Auschwitz. Eliaszowi udało się zbiec z pociągu śmierci, Rachela zaś uniknęła wywózki, bo tego dnia wymknęła się po żywność. Oboje byli głodni i wynędzniali. Przed okupacją Eliasz przyjaźnił się z synem Wiktorii – Jankiem. Wiedział, że polska rodzina z Niecieczy pomocy im nie odmówi. Wykopali w stodole ziemiankę. Nocą spacerowali nad Dunajcem. W pomoc angażowały się też młodsze siostry Janka – Stasia i Józka. Po wojnie Eliasz ożenił się z Żydówką, która przeżyła w sąsiedniej wsi dzięki poświęceniu innej polskiej rodziny. Doczekali się dwojga dzieci i wyjechali do USA.