Pamięć i Tożsamość

„Znowu wzywają nas na przesłuchanie” – Zbigniew Odrzywolski zwrócił się do Pelagii. Od 1938 r. byli sąsiadami. Mieszkali na różnych piętrach w jego kamienicy w Krakowie. Zbigniew prowadził biuro budowlane, jego żona była Żydówką, córką profesora Sternbacha z Uniwersytetu Jagiellońskie. Mieli dwie córki, Julittę i Marię. Wraz z nastaniem okupacji żona z córką musiały się ukrywać, a Zbigniewa co chwila gestapo wzywało na przesłuchania w towarzystwie sąsiadki Pelagii. „Chodźmy. Nie bój się. I tym razem nam się uda” – z pewnością w głosie odpowiedziała Pelagia, która wraz z mężem Adolfem pomagała w ukrywaniu rodziny Odrzywolskich. Żaden z przesłuchujących ich Niemców nie przypuszczał, że dziewczynki wraz z matką ukrywają się zaledwie dwa piętra wyżej. Nie dopuszczali do swoich myśli takiej śmiałości i brawury ze strony Polaków. Dzięki odwadze małżeństwa Bergel – Opal, trzy osoby ocalały od nieuniknionej śmierci.