Szymon Adamczyk (1872-1944) mieszkał z żoną Weroniką i trójką synów: Józefem, Bolesławem, Stanisławem w Woli Przybysławskiej (woj. lubelskie). Jesienią 1942 r. rodzina włączyła w się akcje pomocy Żydom, którym udało się uciec w czasie likwidacji pobliskich gett. Adamczykowie wspomagali ich żywnością oraz umożliwiali nocleg. Jedną z takich osób była 16-letnia Dora Wasserstrum. Po udzielonym noclegu Żydówka poprosiła o pomoc w odnalezieniu jej starszej siostry Estery, która ukrywała się gdzieś w pobliskim lesie. Z kobietą do lasu wybrał się Bolesław. Niestety znaleźli tam ciała brutalnie zamordowanych Żydów, wśród których znajdowała się Estera. Bolesław zabrał Dorę z powrotem do domu, gdzie zadecydowano, by udzielić jej dłuższego schronienia. Kobieta pozostała u nich do wyzwolenia. Przez cały okres ukrywania się u Adamczyków, ci traktowali ją jako członka rodziny.

Szymon Adamczyk wraz z żoną oraz synami Józefem i Bolesławem, 20 maja 1992 r. zostali uznani przez Instytut Yad Vashem za „Sprawiedliwych, wśród Narodów Świata”.