Ignacy Dziurski mieszkał z żoną Wiktorią i synem Stefanem w Łagowie k. Zwolenia. Prowadził gospodarstwo rolne oraz handlował świniami. Pracował także jako woźny przy Prezydium Gminnej Rady Narodowej w Łagowie.

W czasie okupacji Ignacy ukrywał w swoim domu Żydów i jeździł z żywnością do kieleckiego getta. Podczas jednego z tych wyjazdów został aresztowany przez Niemców i osadzony w więzieniu w Kielcach. Następnie przewieziono go do więzienia w Pińczowie, gdzie przebywał przez około 11 miesięcy. Był rok 1943.

Wiktoria Dziurska woziła paczki do więzienia, ale z Ignacym nie mogła się zobaczyć. Gdy otrzymała wiadomość o jego śmierci, udała się do Pińczowa, aby wziąć udział w pogrzebie. Służby więzienne nie pozwoliły zobaczyć ciała jej zmarłego męża. Trudno było zatem ustalić, czy Ignacy zmarł w więzieniu śmiercią naturalną, czy został rozstrzelany.

Ignacy Dziurski został pochowany na cmentarzu parafialnym w Pińczowie.

Bibliografia:

  1. IPN BU 392/1404.
  2. W. Bielawski, Zbrodnie na Polakach dokonane przez hitlerowców za pomoc udzielaną Żydom, Warszawa 1981.
  3. W. Zajączkowski, Martyrs of Charity, Washington D.C. 1988.