Lejcza Kapłan* była młodą, około 20-letnią Żydówką, którą wraz z rodziną skierowano do getta. Po kilku miesiącach, latem 1943 r., dzięki podkopowi udało jej się uciec. Schronienie znalazła w Berezie Kartuskiej (pow. prużański), gdzie mieszkała rodzina Włodzimierza Chorewa. Dziewczyna przyjaźniła się z nim jeszcze przed wojną.

Pobyt Lejczy nie trwał długo. Jej obecność, choć dobrze ukrywana, została dostrzeżona i wyjawiona funkcjonariuszom gestapo. W mieszkaniu zarządzono rewizję, po której wyprowadzono Włodzimierza, jego rodziców i ukrywaną dziewczynę. Wszystkich rozstrzelano pod klasztorem kartuzów**. W tym czasie komendantem gestapo w Berezie Kartuskiej był niejaki Piczman.

 

Bibliografia:

  1. IPN BU 392/1870.
  2. IPN BU 392/2034.
  3. Bielawski, Zbrodnie na Polakach dokonane przez hitlerowców za pomoc udzielaną Żydom, Warszawa 1981.
  4. Hera, Polacy ratujący Żydów. Słownik, Warszawa 2014.
  5. Poray, Those Who Risked Their Lives, Illinois 2007.
  6. Those Who Helped. Polish Rescuers of Jews During the Holocaust, cz. 3, red. R. Walczak, Warszawa 1997.
  7. Wroński, M. Zwolak, Polacy-Żydzi 1939–1945, Warszawa 1971.
  8. Zajączkowski, Martyrs of Charity, Washington D.C. 1988.

 

Uwagi:

* J. Hera, Polacy ratujący Żydów. Słownik, Warszawa 2014 podaje imię Lejza, a S. Wroński, M. Zwolak, Polacy-Żydzi 1939–1945, Warszawa 1971 i W. Bielawski, Zbrodnie na Polakach dokonane przez hitlerowców za pomoc udzielaną Żydom, Warszawa 1981 – Lejka. W źródłach anglojęzycznych: A. Poray, Those Who Risked Their Lives, Illinois 2007 i R. Walczak (red.), Those Who Helped. Polish Rescuers of Jews During the Holocaust, cz. 3, Warszawa 1997 pojawia się również imię Leycha, a w: W. Zajączkowski, Martyrs of Charity, Washington D.C. 1988 – Leika.

** Z ankiety zawartej w IPN BU 392/1870 wynika, że zdarzenie miało miejsce w lipcu.