Speicher und Identität

Rodzina Skłodowskich od pokoleń mieszkała we wsi Skłody – Piotrowice. Aleksandra Skłodowska, nestorka rodu była już wiekową panią, schorowaną i przykutą do łóżka od wielu lat. Hieronim, jej najstarszy syn sprawował rolę głowy rodziny. Czule opiekował się matką, dbał o żonę i piątkę swoich nieletnich dzieci. 19 stycznia 1944 r. ogień lekko przygasał pod kuchnią w niewielkim domu Skłodowskich, na zewnątrz wiał mroźny wiatr, kiedy do drzwi zapukał ich sąsiad. „Będziesz miał rewizję, szykują się na was” – przestrzegł Hieronima. Jeszcze tej samej nocy Żydzi ukrywający się w stodole opuścili schronienie, żeby nie narażać gospodarzy. Z samego rana Niemcy urządzili obławę na gospodarstwo Skłodowskich. Odkryto jedynie pustą kryjówkę, Żydzi szczęśliwie zdążyli z niej uciec. Dla Niemców jasne jednak było, że jeszcze chwilę temu, ktoś tu się ukrywał. Całą rodzinę wypędzono z domu. „Staruchę zastrzel, jeśli nie może wstać” – krzyknął żandarm do kolegi. Do Hieronima strzelili chwilę później. Matka i syn byli martwi. Żonę Amelię i wszystkie dzieci umieszczono w jasienieckim więzieniu. Po tygodniu zostali zwolnieni.